Aku Punya Cerita


Sepenggal kisah..


Tentang sebuah masa yang menemaniku tersenyum sepanjang usia...



“Nduk, yen dolan ndang mulih lho ya.. rasah suwe-suwe..”
Ini ibukku. Nomer satu seluruh dunia.


“Tak lebokne pesantren lho yen jik nakal..”
Ini bapak. Ancaman jaman masih kelas empat SD. Aku sayang bapak.

“Nduk, setelne TVRI Nduk, campursarine Cak Dikin..”
Almarhumah simbah.


“Mbak Ita, ayo dolanan pasaran...”
“Lhoo, Aku sailor jupiter Mbak.. kowe dadi taksido bertopeng wae...”
Adikku yang cerewet. Kiki.


“Mbak, mbok Aku ditukokne anak-anak’an kertas to.. sing ning warung pojok kae lho..”
“Teletabise wis main po durung, Mbak??”
Dek Ela. Waktu dia masih TK.


“Eh, rasah les yok, dolan ning nggone duwik. Mancing ning blumbange de’e...”
“Ngko mulih sekolah golek talok ya.. ning kebon kosong neh wae..”
“Heh Nov, tanding gobak sodor!! Sing wedhok-wedhok nglawan cah lanang-lanang. Pas istirahat nas-ke lapangan ya.. selak dinggoni cah kelas enem..”
Teman-temanku SD.


Aku masih bocah. Menyenangkan sekali jadi anak kecil.
*terutama jadi aku, haha, jangan mupeng yaa..


Ehm, ada yang ketinggalan
“Pak Bolong, bakso ojeke limangatus yaa.. Nganggo saos karo sambel..”
Bocah nakal. ^^






Terimakasih karena telah bersedia mengajariku berenang sebelum menulis. Aku akan menemukan banyak orang yang bersedia menulis untukku, tapi tidak berenang untukku..























Sepenggal ini membuatku bahagia...




0 comments:

Post a Comment

Terimakasih sudah mampir :))